di Franco Blefari
Continua dopo la pubblicità...
Ndavi ‘nu misi ormai chi ti ndi jisti,
quandu nchjanasti sup’a ‘n’apparecchju;
e jeu, cu chigli peni chi patisti,
tutt’a ‘na vota, già mi vitti vecchju.
Partisti cu ‘n’aereu d’argentu,
‘n’ ”intercontinentali”, senza pisu,
chi si movìa portatu di lu ventu,
pamm’arriva cchjù prima ‘n pararisu.
Ma tu non torni cchjù ‘nta chista casa,
non ti viju ma’ cchjù laprir’‘a porta;
χjùrunu i mmendulari e li cerasa,
ma tu n’‘e vidi cchjù, pacchì si’ morta.
Pass’‘a stati, ‘u Rosariu, ed è Natali,
finisci ‘u mbern’e Cristu è già risortu,
ma je’ non vegnu cchjù, ca perdìa l’ali,
pammi ti pigghju ancora all’aeroportu.
Chi festa randi, quandu ti videmu;
Arianna parìa un’‘e città,
je’ subitu ncignav’‘e fazz’ ‘u scemu,
sbugliàvam’a rridir’agliapaglià.
Si fermàvan’i màchini, sonandu,
je’ ‘nto menzu d’’a strata e vui a rrota,
ch’eri cuntenta! e mi scialava quandu
vu’ tornàvav’‘a casa ‘n’atta vota.
Je’ pigghjav’‘a balicia cchjù pisanti,
chjn’ ‘e nòmita strani e d’ogni bullu,
ed ogni mbota c’‘a ndavìa davanti,
ti dicìa sempi: “Ancora stu baullu?
Quand’ i rigali ndi cacciav’‘i fora,
tu mi parivi ‘na prestigiatrici,
una chi venìa ‘i Tokiu o ‘i Baltimora…
Ed eramu anavia, tutti filici…
Benestare, 17/07/2012
(Un’altra festa del Rosario senza te)